ဒီမိုေဝယံမွ
ယၾတာႏွင့္အာဏာ အပိုင္း(၂) (ကဗ်ာရွင္ ေနရဲနီ)
ယၾတာႏွင့္အာဏာ အပိုင္း(၂)
(ကဗ်ာရွင္ ေနရဲနီ)
ဂဏန္း ပုတ္သင္
ကိုင္းပင္ လိပ္မ်ိဳး
ႏြားသိုး ေခြးအ
ဤေျခာက္၀ အ နာယကဂုဏ္။
ဂဏန္းသည္ တည့္တည့္မသြား။
ေဘးတိုက္သြား၏။
ငါတည္းဟူေသာမာနႏွင့္
လက္မတေထာင္ေထာင္ရွိလွ၏။
ပုတ္သင္သည္
ရာသီအလိုက္ အေရာင္ေျပာင္းတတ္၏။
မွန္သည္မွားသည္။သင့္သည္ မသင့္သည္။ မစဥ္းစား။
ေနရာတိုင္းမွာ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ရွိ၏။
ကိုင္းပင္သည္ မားမားမတ္မတ္မရွိ။
ေလယူရာယိမ္း၏။ ဆိတ္ခေလာက္ႏွင့္ ဆင္တူ၏။
သို႔ေသာ္ သူတပါးအေပၚ၌
စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္လိုေသာ ဆႏၵအျမဲရွိ၏။
လိပ္သည္
ေလးတုန္႔ေႏွးကန္စြာသြားလာတတ္၏။
ယက္ေလသမွ်၀မ္းဗိုက္ေအာက္သို႔သြင္း၏။
ရေလသမွ်ငါ့ဥစၥာခ်ည္းဟုထင္၏။
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လြန္းေသာေၾကာင့္္
ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ယက္ေသာလိပ္ဟုပင္စကားပံုျပဳၾက၏။
ႏြားသိုးသည္
ရွဴးရွဴးရွဲရွဲႏွင့္ ေဒါသထြက္လြယ္၏။
ျမင္သမွ်ႏြား ငါ၏ျပိဳင္ဘက္ဟုထင္၏။
မိန္းမျမင္ေသာ္ ၾကိဳးျပတ္ေအာင္ ရုန္းေသာေၾကာင့္
ႏြားသိုးၾကိဳးျပတ္ဟု ခိုင္းႏွဳိင္းေျပာဆိုၾက၏။
ေခြးအသည္
သူတပါးအူသံၾကားေသာ္လိုက္၍အူ၏။
အူေသာ္လည္းဘာမွအရာမထင္။
က်ိဳးေၾကာင္းရွိမရွိကို မစဥ္းစား။
မိမိအူသံဘယ္သို႔ ရွိသည္ကိုမသိ။
ဤသို႔ျဖင့္ အထက္ပါအခ်က္တို႔မွ
တပါးပါးျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း
အားလံုးျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ညိစြန္းခဲ့ေသာ္
ဤသူကိုေခါင္းေဆာင္ မတင္သင့္ဟူ၍
ေနာင္လာေနာက္သား ျပည္သူအမ်ားတို႕အား
ေရွးျမန္မာပညာရွိတို႔ လမ္းညႊန္ျပခဲ့ၾကသည္။
မွန္ကင္းထိပ္ဖ်ား၌လင္းတနားသကဲ့သို႔
ငါသည္ယခုအခါ၌ အထြဋ္အထိပ္သို႔ေရာက္ခဲ့ျပီ
ေနရာတိုင္း၌ငါ့လက္ရာထင္ေစရမည္ဟူ၍
ဘ၀င္ေလပင့္ေသာ္ ဦးစြာပထမ ပုဂံမွစ၏။
သမိုင္းအေမြအႏွစ္ဟူသည္ အလြန္တန္ဘိုးၾကီး၏။
ေရွးမူလက္ရာကို မည္သို႔မွ်မပ်က္သင့္ ဟူ၍
ကမၻာ့အရပ္ရပ္မွတားဆီး ကန္႔ကြက္ေနသည့္တိုင္ ပုဂံဘုရားမ်ားၾကားတြင္
ဟသၤာၾကားဗ်ိဳင္းနားသကဲ့သို႔ ပုဂံေမွ်ာ္စင္ကိုေဆာက္၏။
နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီတို႔ကို ဖ်က္၍ ေရႊေဆးသုတ္၏။
ေရွးလက္ရာ ေစတီပုထိုးတို႔ကိုဖ်က္၍
ေခတ္လက္ရာျဖင့္အသစ္တည္၏။
သဘာ၀ကေပးေသာ အလွတရားျဖစ္သည့္
ဧရာ၀တီျမစ္ဆံု၏ အလွသည္လည္း ပ်က္စီးခဲ့ေလျပီ။
မသူေတာ္တို႔က ကိုယ္က်ိဳးရွာေျမွာက္ပင့္၍
ေပးေသာအၾကံအစည္ကို
မွားသည္မွန္သည္မစဥ္းစား။
က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္၏ မဆီေလ်ာ္၏သူမသိ။
အရွင္ေမြး၍ ေန႔ခ်င္းၾကီးဆိုသကဲ့သို႔ ျမစ္ေခ်ာင္းတို႕၌
ဆည္တို႔ကို အေပၚယံသေဘာမွ်သာ တိုင္းထြာ၍
အလ်င္အျမန္ ေဆာက္ေလေသာအခါ
မိုးအခါေရမ်ား၍ ေဖာက္ခ်ရသျဖင့္
စိုက္ထားသမွ် ပ်က္စီးရ၍ လယ္သမားတို႔ ဘ၀ပ်က္ရ၏။
ေႏြအခါ ေရမလာေသာေၾကာင့္
စိုက္ထားသမွ် အလဟႆျဖစ္ရ၍ စီးပြားပ်က္ၾကရ၏။
လယ္သမားတို႔ဒုကၡႏွင့္ နပန္းလံုးရေလေသာေၾကာင့္
ျမိဳ႕ရြာတို႔၌ ဆန္ေရစပါးရွားပါးၾကကုန္္၏။
ျပည္သူျပည္သားတို႕သည္ဒုကၡႏွင့္နပန္းလံုးေနပါမွ
ငါ၏ကုလားထိုင္ ခိုင္ျမဲေပလိမ့္မည္ ဟူ၍သေဘာထားကာ
လုပ္အားေပးကို မလပ္ေစရ။
ေပၚတာေၾကး ကင္းေၾကးကို တိုး၍ေကာက္၏။
တို႔လို႔တန္းလန္းႏွင့္ ေရွ႕ဆက္မရေသာ စီမံကိန္း တို႔သည္လည္းရွိ၏။
ဒေရာေသာပါး ခုေဆာက္ခုပ်က္ရေသာ
လမ္းတံတားတို႕သည္ကား အမ်ားအျပား။
ယၾတာေခ်၍ တည္ေသာဘုရား၌
ဖား၍ေဆာက္ေသာ ၀န္ၾကီး၏တန္ေဆာင္းအတြက္
ဌာနဆိုင္ရာ၀န္ထမ္းတို႔က
လစာမွ နဳတ္ျဖတ္၍ အလွဴေငြထည့္၀င္ၾကရ၏။
စီမံကိန္းတခုက်လွ်င္ ၀န္ၾကီးသည္
ေဒၚလာရေပေတာ့မည္ဟုသေဘာပိုက္ကာ
ငတ္ေနေသာသတၱ၀ါ မစင္ပံုေတြ႔သကဲ့သို႔
အူျမဴးမတတ္ ရွိလွ၏။
လက္ေအာက္ငယ္သား တို႔သည္လည္း
အရိုးအရင္း ကိုက္ရေပေတာ့မည္ဟု
အထင္ရွိကာၾကိတ္၍ ေပ်ာ္ၾက၏။
ဤသို႔ျဖင့္အထက္မွ စ၍ေအာက္ေျခတိုင္ေအာင္
ဖင္နဳတ္ေခါင္းနဳတ္ျဖင့္
တကယ္လုပ္ၾကေလေသာအခါ
အရည္အေသြး မမွီ၍ေသာ္လည္းေကာင္း
အတိုင္းအထြာ မွား၍ေသာ္လည္းေကာင္း
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပျပီး
သဲထဲေရသြန္ အျဖစ္ေရာက္ကာ
ပ်က္စီးျခင္းျဖင့္ နိ႒ိတံ၍
ျပည္သူ႔ဘ႑ာသည္သာ ဆံုးရွံဳးရျပီး
ျပည္သူသည္သာဒုကၡေရာက္ၾကရ၏။
ဖားရွာေသာသူသည္ အေကာင္ၾကီးၾကီးကိုေတြ႕လွ်င္
အသားေပါ၍ အရသာရွိလွေသာေၾကာင့္အလြတ္မေပး။
ကိုယ္က်ိဳးရွာအတၱသမား ဖား၍စားေသာ သူတို႔သည္လည္း
စားေကာင္းေသာ ဖားၾကီးၾကီးကိုေတြ႕ေသာ္
အမွန္တရားကို ျပည္သူ႔မ်က္ႏွာေထာက္၍
မေၾကာက္မရြံ႕ေျပာဆိုရဲေသာ
အဖြဲ႔အစည္းတို႔ကို အျပစ္ရွာလက္ညိွဳးထိုးကာ
မိမိတို႔၏အခြင့္အလမ္းကို ရေအာင္ယူ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ေခတ္ပ်က္ သူေဌးတို႔ကား
န အ ဖ လက္ထက္တြင္ ရိုက္သတ္၍မကုန္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဥကၠဌၾကီးက
တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရးကို အျမဲစဥ္းစားေနတာပါ ဟူ၍
မၾကာေသးေသာကာလက ဘ၀ေျပာင္းရလုဆဲဆဲ
ေဘာင္းဘီ၀တ္တစ္ေယာက္၏ ေျပာသံကိုၾကားလိုက္ရ၏။
မုန္ယိုေနေသာ ဆင္၏၀မ္းဗိုက္ေအာက္သို႕
ေရာက္ခဲ့ေသာ သတၱ၀ါသည္အနံ႔ရ၍ ေမာ့ၾကည့္မိေသာ္
အကယ္၍မ်ား ျပဳတ္က်လာခဲ့လွ်င္ ဟူေသာအေတြးျဖင့္
ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္၍လည္ဆန္႔ကာ ေမွ်ာ္ေလဘိသကဲ့သို႕
အၾကီးအကဲ၏ ေမတၱာႏွင့္ၾကီးမားလွေသာ ကရုဏာေတာ္ ဟူ၍လည္း
တစ္ေယာက္ေသာ အယ္ဒီတာ၏
ကားပါမစ္ကို ေသာ္လည္းေကာင္း
G S M ဖုန္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း ေမွ်ာ္ကိုး၍ေရးေသာ
ေအာ့ႏွလံုးနာ၍ ရြံရွာဖြယ္ေကာင္းေသာ
ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ အေၾကာင္းကို
မၾကာျမင့္မီကာလက ဖတ္လိုက္ရေသး၏။
အကယ္၍မ်ား အဆိုပါနိဳင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲ ဆိုသူအား
တိုင္းသူျပည္သားတို႕မည္၍မည္မွ်ခ်စ္သည္မုန္းသည္ကို
သိေစရန္အတြက္ခန္းမတစ္ခုအတြင္း၌စံေနျပီးသကာလ
ခ်စ္ေသာသူသည္ပန္းႏွင့္ေပါက္၍
မုန္းေသာသူသည္တံေတြးနွင့္ေထြးပါဆိုလွ်င္
ေက်းဇူးမကင္းေသာတပည့္လက္သားတို႕ၾကဲျဖန္႕ေသာ
ပန္းေမြ႕ယာ၌သာစံေနေတာ္မူျပီး
မည္သူကမွ်တံေတြးႏွင့္ေထြးၾကမည္မဟုတ္ေပ။
အေၾကာင္းေသာ္ကား အသို႕တည္း
ေျခေခ်ာင္းတို႔ ပ်က္ေၾကြေနေသာေၾကာင့္
သဲၾကိဳးမပါေသာ ဆင္ၾကယ္တဖက္ ျမင္းၾကယ္တဖက္တို႔ကို
တင္းပုတ္ႏွင့္တူေသာ ေျခေထာက္ေအာက္၌
ၾကိဳးျဖင့္ျခည္ေႏွာင္ျပီး သကာလ
ေထာ့နင္းေထာ့နင္းျဖင့္ ေလွ်ာက္၍လာေသာ
ရႊဲရႊဲစို၍ ယင္တေလာင္းေလာင္း ရွိလွေသာ
သူေတာင္းစား အနဴတစ္ေယာက္သည္
ငါသည္လည္း ျပည္သူျပည္သား တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
ငါ၌လည္းလူ႕အခြင့္အေရးအျပည့္အ၀ရွိသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ငါ၏ဆႏၵကို ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုေပအံ့ ဟုၾကံဳး၀ါးကာ
လက္ေခ်ာင္းတို႔ ကင္းမဲ့လွ်က္ ငရုတ္က်ည္ေပြ႔ႏွင့္တူေသာ
သူ၏လက္ေမာင္းကို ဆန္႔တန္းလွ်က္လက္ညိွဳးထိုးဟန္ျပဳကာ
ငါသည္အတိတ္ကံ မေကာင္းခဲ့ေလေသာေၾကာင့္
ယခုဘ၀၌ သူေတာင္းစားျဖစ္ရ၏။
ငါ့အားတတ္နိဳင္သမွ် ေပးကမ္းၾကကုန္ေသာ
ျပည္သူျပည္သား လူအမ်ားတို႔သည္
ငါ၏ထမင္းရွင္ ေက်းဇူးရွင္မ်ားျဖစ္ၾက၏
ထို႕ေၾကာင့္ငါသည္ ေက်းဇဴးရွင္ျဖစ္ေသာ ျပည္သူတို႕အား
ဘယ္ေသာအခါမွ မျပစ္မွားခဲ့။
ဤသူသည္ကား ထိုသို႔မဟုတ္
ျပည္သူႏွင့္သံဃာကို သတ္၏။
ေက်းဇူးရွင္အား ေက်းဇူးမဲ့ေသာ စကားကိုဆို၏။
ထို႕ေၾကာင့္ငါ၏ တံေတြးသည္ သူႏွင့္မတန္ဟုဆိုကာ
အျခားတဖက္သို႔ ထီြကနဲေထြးလွ်က္ ထြက္သြားေပလိမ့္မည္။
ဘန္ေကာက္မွျပန္ေရာက္ျပီး
ေအကိုက္ကာ အိပ္ယာထက္၌
ဘံုးဘံုးလဲေနေသာ ျပည့္တန္ဆာ လူထြက္သည္
အရိုးေပၚအေရတင္လွ်က္ ရွိေသာခႏၶာကိုယ္ကို
ရွိသမွ်အားအင္တို႔ျဖင့္ စုရုံးကာ ေတာင္ေ၀ွးကို အေဖၚျပဳ၍
ယိုင္နဲ႔ယိုင္နဲ႔ျဖင့္ တလွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္၍လာျပီး
ေျခာက္ေသြ႔ေနေသာ နွဳတ္ခမ္းဖ်ားမွ
ေလသံမွ်ေသာစကားတို႔ျဖင့္ ဤသို႔ဆို၏။
ငါသည ္ဤသူအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ တိုင္းျပည္၌
ကံဆိုးစြာျဖင့္ လူလာျဖစ္ရ၏။
အရာရွိကေတာ္ကို ယံုမိေလေသာေၾကာင့္
တဖက္နိဳင္ငံသို႔ လူကုန္ကူးခံရျပီး
ျပည့္တန္ဆာထက္ ရာထူးျမင့္ေသာ
ကမၻာ့တန္ဆာအျဖစ္သို႔ အတင္းအဓမၼ သြတ္သြင္းခံခဲ့ရ၏။
ငါ၏အေသြးအသားတို႔ကို အရင္းတည္၍
သူတပါးထံမွ အခေၾကးေငြယူျပီးလွ်င္
ဘာျပန္ေပးရမည္ကို ငါ့တာ၀န္ငါသိ၏။
ထိုတာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းခဲ့၏။
ငါ၏ကတိကိုဘယ္ေသာအခါမွမဖ်က္ခဲ့၏။
ထိုသူသည္ကားဤသို႔မဟုတ္။
လစာတည္းဟူေသာ ျပည္သူ႔ထံမွအခေၾကးေငြကိုယူျပိး
ျပည္သူတို႔အား အမ်ိဳးမ်ိဳး လိမ္ညာလွည့္ဖ်ား၏။
အမွန္ကို ေျပာ၀ံ့ေသာသူတို႔အား မတရားညွင္းပန္းႏွိပ္စက္၏။
အၾကိမ္ၾကိမ္ ပ်က္ခဲ့ေသာကတိတို႕ကို
သူ၏ကိုယ္ခႏၶာ၌ ထံုးတို႔၍မွတ္ေခ်ေသာ္
သူ၏ကိုယ္ကို ထံုးအိုး၌ နွစ္ရေပလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ငါ၏ တံေတြးသည္ သူႏွင့္မတန္ဟုဆိုကာ
အျခားတဖက္သို႔ ထီြကနဲေထြးကာ ထြက္သြားေပလိမ့္မည္။
၅၇သန္းမွ်ေသာ ျပည္သူတို႔သည္လည္း
ျပည့္တန္ဆာလူထြက္ႏွင ့္သူေတာင္းစားတို႔၏
ျဖစ္အင္ကိုၾကည့္ကာ
ဟင္း ဟူ၍သက္ျပင္းခ်ကာ လွည့္ထြက္သြားေပၾကလိမ့္မည္။
ဘုရားရွင္အား အၾကိမ္ၾကိမ္ျပစ္မွားခဲ့ေသာ ေဒ၀ဒတ္သည္
ေနာင္တရျပီး ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရန္ ေဇတ၀န္သို႔ျပန္အလာ
လမ္းခုလတ္၌ ေျမျမိဳခံရ၏။
အဇာတသတ္သည္ ဖခင္ကိုသတ္ျပီးေနာက္
မိမိေမြးေသာ သားကမိမိေျခရာ နင္းမည္ကို
စိုးတထိတ္ထိတ္ႏွင ့္ရွိလွေသာေၾကာင့္ရင္၀၌ မီးစႏွင့္ထိုးသကဲ့သို႕
ပူျပင္းလွစြာေသာ ေ၀ဒနာကို ေန႔ညဥ့္မျပတ္ ခံစားရ၏။
ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔၍သက္သာရာ ရေသာ္လည္း
၀ဋ္ႏွင့္ငရဲမွကား ေျပးမလြတ္။
ျပည္သူကိုလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွိပ္စက္
ညွင္းပန္းသတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။
ေမတၱာပို႔၍ လမ္းေလွ်ာက္လာေသာ
သံဃာေတာ္တို႔အားလည္း ထိုနည္းႏွင္ႏွင္။
အခ်င္းခ်င္းကိုလည္း ဘက္တူလွ်င္ ဗိုလ္မထားဘဲ ၾကိဳတင္ျပီး ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့သည္။
တပ္မေတာ္၏ဖခင္ တိုင္းျပည္၏ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ေသာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚ၌လည္း ေက်းဇူးမဲ့တို႔ကို ေျပာဆိုခဲ့ျပဳမူခဲ့၏။
အကုသိုလ္တရား ၾကီးမားေလေသာအခါ
ညစဥ္အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ အိပ္မက္ဆိုးတို႔ကႏွိပ္စက္၏။
ခ်စ္ၾကည္ေရး ခရီးအေၾကာင္းျပကာ
ဗုဒၶဂါယာသို႔ ဘုရားဖူးထြက္၍ တရားထိုင္ကာဘုရားကု ကုၾကည့္၏။ မရ။
ထိုမွတဖန္သီဟိုဠ္စူဠာမဏိေစတီသို႔ သြားျပန္ရာ
ေလယာဥ္ေပၚမွ ဆင္းဆင္းခ်င္းကိုလံဘိုေဆးရံုသို႔ တန္းေျပးရ၏။
ေစတီသို႔အတက္ေဇာေခၽြးတို႔ျပန္ေလေသာေၾကာင့္လူတြဲ၍တက္ရ၏။
ေဗဒင္ဆရာတို႔လည္း ငရဲႏွင့္၀ဋ္ကို ေၾကာက္ေလေသာေၾကာင့္
ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရားမွ စကားမေျပာတတ္ေသာ
ျမနန္းႏြယ္ဟူေသာ ေက်ာက္ရုပ္ကို အျပစ္ပံုခ်၏။
ယခုတစ္ဖန္တပည့္ျဖစ္သူအား
တရုပ္ျပည္မွ စြယ္ေတာ္ကိုပင့္ေစျပီး
ေဒၚလာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာႏွင့္ တကြ၀တ္ေသာ လက္စြပ္ကိုပါလွဴျပန္၏။
အကယ္၍မ်ား ထိုပစၥည္းတို႔အား ေရာင္းခ်၍ ရေသာေငြတို႔ျဖင့္
ပခုကၠဴေရေဘး၌ လွဴဒါန္းခဲ့ေလေသာ္
မရွိသည္ႏွင့္ အသားက်ေနေသာ ခြင့္လႊတ္တတ္ေသာ
ျမန္မာျပည္သူျပည္သား အေပါင္းက
အျမင္မွန္ရေပျပီ ဟုအထင္ရွိကာ သာဓုေခၚၾကေပလိမ့္မည္။
ယခုေသာ္ကား ထိုသို႔မဟုတ္
အနာတျခားေဆးတျခား ျဖစ္ခဲ့ရေလျပီတကား။
ေနရဲနီ
ထိမိေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ကဗ်ာမ်ား ေပးပို႔ေပးတဲ့ ပင္တိုင္ကဗ်ာရွင္ ဆရာေနရဲနီအား ေက်းဇူး အထူး တင္ရွိပါသည္..။
