ေငြမရိွယင္ အစဥ္မေျပဘူး။ေက်ာင္းတက္ေတာ့လည္း စာအုပ္ဖိုး၊ဆရာ၊ဆရာမေၾကး၊ ဘာေက်းညာေက်း
ေတြ ေပးရေတာ့ မေပးႏိုင္ ေက်ာင္းမွာ မ်က္ႏွာငယ္ရ၊ ေက်ာင္းစာသင္မေနေတာ့ပါဘူး။
ၾကံုရာက်ဗမ္းလုပ္ျပီး မိဘကို ရွာေကြ်းမယ္စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ အုတ္သယ္တာေလးလုပ္လိုက္၊
အငွားထမ္းတာေလးလုပ္လိုက္။ မိဘကို ရွာေကြ်းလိုက္။ ညီအငယ္။ညီ္မငယ္ေတြက ရွိေသးတယ္။
ငါေက်ာင္းမေနႏိုင္ေပမဲ့ ညီ၊ညီမေလးေတြကို ရင္ထဲမွာေက်ာင္းစာသင္ေစခ်င္ေနမိတယ္။
ငါလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကလည္း လုပ္ရလိုက္မလုပ္ရလိုက္ ၊ ရေတာ့လည္း မိသားစု အရြက္ျပဳတ္ျပီး
ငါးပိရည္ေလး ေကာင္းေကာင္းေတာင္ သိပ္စားမေလာက္တဲ့ဝင္ေငြ နဲ႔ ဘယ္လိုအငယ္ေတြကို ေက်ာင္းထား
ေပးႏိုင္မွာလည္း။ ဒီလိုနဲ႔ တရက္ သင္အားတပ္မေတာ္မွ အလိုရွိတယ္တဲ့။ စစ္တပ္ထဲမွာ စစ္ယူနီေဖါင္းနဲ႔
ထမင္းလည္းစား အဝတ္လည္းပူစရာမလို ၊ လစာလည္းရအံုးမယ္။ ရိကၡာလည္းရအံုးမယ္။ ဆိုယင္ရတဲ့လစာ
ကိုမိဘေတြျပန္ေထာက္ပန္႔ႏိုင္မွာေပါ့ ။ ငါကတကိုယ္ရည္သမားပဲ စစ္တပ္ကထမင္းစားေနျပီး၊စစ္ယူနီေဖါင္း
နဲ႔လည္းျပီးတာပဲလို႔ေတြးလိုက္မိတယ္။ငါၾကိဳးစားရင္ရာထူးလည္းတက္ႏိုင္တာပဲ၊ ပညာလည္းသိပ္တတ္စရာ
မလိုဘူး။ေရးႏိုင္ဖတ္ႏိုင္ဆိုယင္ရတာပဲ။
တိုင္းျပည္မွာ လူငယ္ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ ဘဝေတြကိုခါးသီးစြာျဖတ္သန္းရတဲ့အခါ။ ကူညီမႈ႔ပန္႔ပိုးမႈ႔
ေဖးမမႈ႔ေတြမရွိတဲ့ အခါ မွာ စစ္တပ္ဟာ ထိုလို ဘဝေပါင္းမ်ားစြာကို သိမ္းယူလိုက္ပါတယ္။
စစ္တပ္ရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြလည္း ၾကီးမားမႈ႔မရွိေတာ့ပါဘူး။ အေသခံတပ္သားေတြအျဖစ္
လြယ္ကူစြာ ေရြးခ်ယ္လိုက္ျခင္းပါ။ကိုမင္ဒို လို႔ေခၚရေလာက္ေသာစစ္သားေကာင္း၊ပညာအရည္အျခင္း၊စစ္စြမ္း
ရည္ျမင့္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းမဟုတ္ပဲ အရည္အတြက္ကိုေရြးခ်ယ္ယူလိုက္ျပီး တိုင္းရင္းသားစစ္ပဲြေတြမွာ အသံုးခ်ခံ
စစ္သားဘဝကိုေရာက္သြားေတာ့တာပါ။စည္းကမ္းမဲ့ စနစ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊နည္းမရွိ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေန၊
တရားဥပေဒဆိုတာ ဘာတခုမရွိ၊မသိ တဲ့ လူလူျခင္းအင္းအား၊အာဏာနဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္အႏိုင္က်င့္ေနၾကတဲ့
ေအာက္ေျခမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို လွစ္လွ်ဳရႈ႕ထားတဲ့ အေပၚက အရာရွိေတြ၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ေနၾကပါလား၊ျမင္ေတြ႔ေနတဲ့သူေတြလည္းမကယ္ႏို္င္၊အေျဖရွင္းေပးႏိုင္နဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ့ျဖစ္ေနပံုကိုေအာက္
(ျပည္သူ႔ေအာ္သံ)
No comments:
Post a Comment
wwwwnyinyi@gmail.com